Je ziet het staan de titel. Er komen veel m’s in voor. Mama mami mama.
Zal ik een geheim vertellen? Eigenlijk betekent het “ik verveel me, ik verveel me stierlijk en daarom vraag ik steeds je aandacht”.
Echt hoor, eerder deed hij dit nog niet. Het is gek zoals dit soort dingen een natuurlijk verloop hebben.
Voor de zomervakantie was hij absoluut gezellig en speelde graag. Toen dacht ik, wat jammer dat mijn jongste na de vakantie naar school gaat. We hebben het zo gezellig…
Hoe anders denk ik daar nu over!!!
Sinds zijn broers weer naar school zijn, verveelt hij zich rot.
Echt hij hangt op de bank en roept “mama mami mama”. Kletst aan een stuk door en wil enkel nog op de ipad of tv kijken.
Dat geeft mij weer ergernis. Ik heb namelijk een haat-liefde-verhouding met platte schermen.
“Het hangt op de bank en het zapt” heeft momenteel geen toepassing op de oudste man in huis, maar gaat meer richting de jongste man in dit huishouden. Niet dat hij op de bank zit en zapt, maar meer om een sfeer impressie te geven van de interesses van zoon3.
Ik zou een te eenzijdig beeld schetsen als ik alleen dit stukje benoem.
Als hij niet op de bank hangt, dan stuitert hij door het huis.
Echt, iets er tussen is er niet….
Waar is mijn lieve rustige zoon3 gebleven?
Hij zou dit soort dingen niet doen als ik hem zou entertainen. Maar dat doe ik niet.
Heus ik ben geen barbaarse moeder die haar kinderen aan hun lot over laat. Maar ik vind nu eenmaal niet dat ik een speelmakkertje ben van mijn kinderen. We gaan echt wel heerlijk naar buiten maar binnenshuis maak ik een treinbaan voor hem, ik help hem met zijn puzzels. We spelen zo nu en dan een spelletje. Ik dans, ik zing en speel mee met zijn fantasieverhalen, maar dan houdt het ook echt op…;-)
Nee, het is overduidelijk. Na zoon1 en 2, heeft zoon3 er nu ook last van. Het “ik ben klaar voor school” gevoel.
Misschien heeft niet alleen zoon3 er last van, maar ik ook…
Hoewel het ook dubbel is, hoor. Mijn lieve kleine manneke gaat bijna naar school. Definitief een fase afgesloten. Ja mensen, definitief... 3 zoons is echt the limit.
Een fase die niet meer terug komt. Tropenjaren noemt men die fase, geloof ik.
Hoewel ik een klein beetje sentimenteel wordt van het feit dat er een fase afgesloten wordt, kan ik ook niet wachten om, na bijna 11 jaar, weer even iets meer mijn handen vrij te hebben. Iets makkelijker afspraken kan maken. Effe snel dit doen, effe snel dat doen. Daar hou ik namelijk van om effe iets te doen. Maar dat is vrij lastig met baby’s en peuters om je heen. Of om even stilte te horen, is ook best ingewikkeld hoor!
In de nieuwe fase krijg ik daar iets meer gelegenheid voor.
Effe lekker ongestoord schilderen, schrijven, koffie drinken met vriendinnen, werken, koken, huis schoonmaken, strijken, helpen op de scholen, met de hond wandelen, muziek maken, muziek instuderen.
Ja, wat een rust zal ik krijgen….;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten