Dag droom

Het is een soort van tic. Het gaat nergens over. Het zal toch nooit gebeuren. En toch doe ik het. Niet overal. Het is ook niet overal leuk.

Maar hier wel, daar waar we waren. In Drenthe, maar in het voorjaar in Barneveld, deed ik het net zo goed.

Ik ga opzoek naar potentiële boerderijen om in te wonen. Ze hoeven niet eens perse te koop te staan. Ik ben alleen opzoek wat de beste en fijnste plek zou zijn.

Ik hou van de bossen en van het platteland. Het huis mag niet te nieuw ogen en moet groot zijn

Een oude boerderij met een beetje land en dat aan de rand van het bos. Dat is voor mij de perfecte plek. Dat zijn mijn primaire voorwaarden. De secundaire voorwaarden worden daardoor iets ingewikkelder. Het dorp moet op loop/fietsafstand liggen. Het moet wel een levendig dorp zijn. Alleen een supermarkt vind ik niet genoeg. Er moet op zijn minst een kruitvat bij zijn. Een goede basisschool in het dorp, maar ik vind het ook zo zielig als de zonen over een paar jaar een uur moet fietsen om op school te komen.

Het zoeken naar de perfecte plek voltrekt zich altijd middels een vast ritueel. Dit gebeurt enkel en alleen daar waar het platteland opdoemt .Dit keer in Drenthe dus.

Lief bestuurt de auto. Ik zit er naast en speur de omgeving zorgvuldig af. Als ik er een zie roep ik heel enthousiast “DAAR!” Op dat moment schiet zoon1 al in paniek. Hij roept dan altijd: “Dat wil ik niet! Verhuis maar als ik het huis uit ben!” Iedere keer weer en iedere keer moet ik opnieuw uitleggen dat ik aan het dagdromen ben. We gaan heus niet verhuizen.

 Ook dit keer kijk ik mijn ogen uit. “Daar! Een boerderij aan de rand van het bos!” Mijn hart maakt een sprongetje dit komt erg dicht in de buurt van de perfecte plek. Zoon1 moppert zoals dat hoort. Maar dan opeens, als een soort van wonder, hoor ik op de achterbank “ Oké, vooruit. Als ik dan maar mijn eigen stukje weiland krijg." Ik stemde in, uiteraard.

Toen hoorde ik op de achterbank allerlei ideeën over wat hij met dat stukje grond zou kunnen doen. Bij het horen van al die ideeën had ik wat bedenkingen en ik keek hem vragend aan. 

“Mam, laat me nou, ik ben aan het dagdromen....

Ik ben benieuwd., wat is jullie droomlocatie?