woensdag 27 april 2016

Zo(')n Koningsdag...

Vanmorgen stond ik op en zag de zon door mijn gordijnen schijnen. Bij het zien van die stralen trok ik de de deken over mijn hoofd. Hoezo zon? Het zou gaan regenen, met bakken uit de hemel. Al twee weken was ik gefocust op deze dag. Al twee weken keek ik op weeronline om te zien hoe de dag van vandaag er uit zou komen te zien. Waarom? Voor het eerst van mijn leven had ik het voornemen om met mijn jongens op de vrijmarkt te gaan staan. Ik heb nog nooit van mijn leven op de vrijmarkt gestaan, ik ben namelijk jarig op 30 april. Voor mij nooit een optie dus om de verkoper uit te hangen. Maar nu, nu is alles anders. Niet langer valt deze feestdag op mijn verjaardag. Ik heb er wel twee jaar aan moeten wennen hoor. Twee jaar lang heb ik me een verloren schaap gevoeld op mijn verjaardag. Dit jaar zou dat anders zijn. Ik moest mijn rug rechten, ik ben geen verloren schaap! Ik ga nu eindelijk doen wat miljoenen mensen al jaren doen, namelijk op de vrijmarkt staan. Het afgelopen jaar had ik spullen op mijn zolder verzameld. Verwoed heb ik de kamers met de jongens opgeruimd en het voelde heerlijk, al die leegte in de kamertjes. We zijn eindelijk zo ver dat er echt speelgoed weg kan. Ik kan je zeggen dat dit heel lang duurt met drie zoons. De zoons zelf kregen er ook lol in. Ze hadden zelfs al een soort verdeelsleutel gemaakt voor de winst (het is niet nodig om toe te lichten dat zoon1 dit bedacht heeft en zijn verdeelsleutel niet geheel eerlijk was ;-) )

Twee weken geleden kreeg ik het weersvoorspelling voor deze dag voor het eerst onder ogen. Het zou bar en bar slecht worden op Koningsdag. Bij iedere dag die verstreek en ik naar het weerbericht keek, gingen mijn schouders meer hangen. Mijn zus had nog goede moed. Ze zei dat het vast niet zo slecht zou worden. Eerst geloofde ik haar, ik wilde het geloven. Maar ze had het mis, het bleef slecht. Gisteren heb ik definitief de knoop doorgehakt. We gaan niet staan in die barre kou. Ik ben toch niet gek? Ondertussen bekroop me de paniek wat ik toch met al die spullen aan moest. Een gedeelte van mijn zolder stond volledig vol met spullen. Degenen die mij kennen, weten dat ik daar heel slecht tegen kan. Ik bewaar bijna nooit wat. Eens in de zoveel tijd wordt het huis geruimd om het vervolgens weer vol te laten lopen met andere spullen. Het afgelopen jaar is er helemaal niks uit gegaan, alleen maar bij gekomen. Ik telde de maanden en de weken af tot Koningsdag, dan zou ik eindelijk verlost zijn van die zooi. Dat het hele feest niet door ging, was een klein drama voor mij, een lichte paniekaanval moest ik de kop indrukken. Hoe kom ik van die spullen af? Naar die lege plek op zolder, waar ik zo naar verlangde, kon ik nu wel fluiten. 

Zwaar teleurgesteld ging ik gisterenavond naar bed. Ik keek nog eenmaal op weeronline… Nog steeds zou het vreselijk weer worden.

En toen deed ik vanmorgen om half negen mijn ogen open…. ZON!!!! Ik kon mijn ogen niet geloven. Ik stak mijn hoofd naar buiten om het zeker te weten. Het was echt waar, er was zon. Waarom? Wat was de reden achter deze actie. Was het om mij te plagen? Ik heb er de hele ochtend zwaar de kolere in gehad. Opgelucht was ik toen er om een uur of een toch een buitje viel. Zie je wel, anders hadden we in die bui gestaan, zeiden we tegen elkaar. Maar het buitje was van korte duur, de zon ging weer schijnen en ik ging weer verder met mopperen. Om een uur of twee gingen we richting het feestgedruis. We gingen als eerste naar de cultuurdag, want dat was overdekt, maar dat viel bijna net zo tegen als die zon die ik vanmorgen door de gordijnen zag prikken.

In het centrum van Almere Haven was het beter vertoeven, al was het daar een troosteloze bedoening. Maar toen het ook nog eens begon te hagelen was mijn dag weer helemaal goed. Zie je wel, we hadden niet buiten willen staan met onze spullen.

We genoten nog even van een ijsje onder het afdak van Mariola en zijn toen thuis enigszins voldaan aan de warme koffie en thee gegaan. 

Het idee om op de vrijmarkt te staan heb ik voor altijd en eeuwig van mij afgezet, hopelijk is daarmee Koningsdag 2017 weer verzekerd van mooi weer en kan ik gezellig met mijn jongens slenteren langs de kleedjes om zo de lege plek op mijn zolder weer aan te vullen.