zondag 23 oktober 2016

De wisseling

Het is best een dingetje, de wisseling van de seizoenen. Ik zelf vind het heerlijke momenten. Ik kijk aan het einde van het seizoen reikhalzend uit naar het volgende. Zoals nu: ik zwaai de zomer uit en omarm de herfst. Ik geniet van de prachtige kleuren en snuif de heerlijke geuren van de bossen diep in. De langere avonden zijn fijn, gordijnen dicht en kaarsjes aan. De glazen water worden ingeruild voor potten vol thee en in het weekend glazen heerlijke rode wijn. Mijn mooie vesten komen weer uit de kast en mijn elektrische dekentje leg ik ook maar vast klaar.


Maar zo fijn als het voor mij is, zo vervelend is het voor zoon2. Voor hem zijn de wisselingen van het seizoen een grote ramp. Hij Kan het niet waarderen en dan met name de kledingwissel die ermee gepaard gaat. De `tussenjas´ is het ergst. Hij kan maar niet wennen aan dat ding en zonder jas naar school gaan gaat ook niet. Hij vindt een vest vervelend, want hij kan niet tegen het uiteinde van de rits. Hij vraagt maar om zijn rode jas, zijn winterjas. Een heel vertrouwde jas, die hij afgelopen jaar heel lang heeft kunnen dragen. Hij wordt al wel wat krap, ik wil er niet aan denken dat deze rode jas deze winter al te klein zal worden, want dan moet hij weer gaan wennen aan een nieuwe. Hij wil zijn T-shirts blijven dragen en hetzelfde geldt voor zijn shortama’s, terwijl het nu echt weer gaat worden voor een lange pyjama. Hij laat het uiteindelijk mopperend toe, maar alleen als hij zijn Bob de Bouwer pyjama aan mag. Het probleem is dat hij deze al 3 jaar gedragen heeft. Hij is echt te klein en nu de gaten er zijn ingevallen, heb ik besloten om hem weg te gooien  Een kwartier ben ik met hem bezig geweest om uit te leggen dat Bob de Bouwer weg is. Het is me uiteindelijk gelukt om een andere pyjama aan te krijgen. Gelukkig had ik daar geen kracht voor nodig en vergde het alleen maar wat geduld. Dat is toch wel anders met zijn broeken. Dit staat even los van de seizoenswisselingen, maar is wel echt een probleem aan het worden. Hij wil namelijk geen broeken met knoopjes aan. Ik hoor u denken, dan doet hij toch een joggingbroek aan? Maar dat wil hij ook niet. Hij wil alleen spijkerbroeken met een elastieken band, maar in maat 146 zijn die nog maar moeilijk te vinden. Zoon2 moet er dus aan wennen om broeken met knoopjes te gaan dragen. Dat heeft ons van de week niet alleen heel veel energie gekost, maar ook heel veel kracht. We hebben met z’n tweeën zo’n beetje bovenop hem moeten zitten om hem die broek met knoop aan te doen. Woest was hij. Het was voor ons allemaal zo’n dag die al aan het begin van de dag geëindigd was. Maar om nu al om 8 uur een fles wijn open te trekken ging me te ver. Het werd een dag met koffie en chocolade, heel veel chocolade. Bij dag twee had ik het al opgegeven. Het vooruitzicht op een strijd deed me de moed al in de schoenen zakken en om nou weer de hele dag aan de chocolade te zitten… Ik heb een broek met elastiek uit de schone wasmand getrokken en diezelfde middag nog ben ik naar een winkel gegaan, waarvan ik hoopte dat ze wellicht nog spijkerbroeken met elastiek hadden in de grote jongensmaten. Tot mijn blijdschap hadden ze wel drie soorten! Hoewel één soort eigenlijk een joggingbroek was, maar het zag er uit als een spijkerbroek. Ik heb de gok genomen en gedacht dat we zoon2 wel konden foppen. Dat lukte in eerste instantie ook, maar aan het einde van de middag had hij het door en vond ik zoon2 in zijn onderbroek terug op zijn kamer. Een strijd om moedeloos van te worden. Ooit komt de dag dat deze specifieke broeken echt niet meer te koop zullen zijn voor hem. Dan zullen we door moeten zetten, of misschien een kledingmaker in de armen nemen…
Afgezien of een spijkerbroek wel of geen knoopjes heeft, zullen de wisselingen van het seizoen altijd blijven. Iets waar ik van geniet, maar mijn zoon niet en misschien nooit zal doen.
Het is zoals het is… Hoewel… er is wel een oplossing… Er is een plek waar het altijd zomer is, waar er geen wisselingen van het seizoen plaatsvinden, of maar zo summier dat het nauwelijks merkbaar is. Een plek waar we niet te maken hebben met lange broeken met knoopjes, maar waar je gewoon altijd in je zwembroek kan lopen met een elastieken band. Dat ik dan de seizoenswisselingen zal moeten missen, is een offer dat ik best wel wil brengen en dan hoef ik ook niet zo veel chocolade te eten.