dinsdag 7 februari 2012

Shit happens

Sinds de herfstvakantie is zoon 2 zindelijk. Nu moet je weten dat zoon 2 het downsyndroom heeft. Zijn ontwikkeling verloopt ongeveer hetzelfde als andere kinderen, zij het langzamer, maar wel redelijk hetzelfde.
Maar goed zoon 2 is dus “klok zindelijk”. Dat wil zeggen dat hij niet meer (of nauwelijks) in zijn broek plast . We zetten hem op gezette tijden op de wc en dan komt het helemaal goed. Ietsie anders werkte het met zijn grote boodschap....Voordat hij door had dat ook dat op de wc moet.....
Ik raad je aan, als je niet zo'n sterke maag hebt, om niet verder te lezen.....


Zoon 2 had goed begrepen dat poep niet in je broek hoort.... Tot zo ver niets aan de hand.... Er was ook niets aan de hand als wij er op tijd bij waren. Dan deed hij zoals ieder ander mens zijn grote boodschap op de wc.

Helaas was het niet altijd het geval dat “wij daar op tijd bij waren”....Toch een luier hielp dan ook niet. De grote boodschap voelde vies en moest direct uit de gevoelige zone verwijdert worden.. Als hij op zijn kamer was, dan schudde hij zijn luier of onderbroek gewoon leeg op de grond.

Hij heeft een andere gewoonte. Een gewoonte om alles op te ruimen. Ook het opruimen doet hij als ieder ander kind ( schuif het weg tot dat het uit het blikveld is verdwenen....) Tot dusver geen probleem. Tot dat je de bovenste twee gewoontes na elkaar werden uitgevoerd....Ook de grote boodschap moest opgeruimd worden (lees: uit het blikveld verdwenen zijn).

Maar ja, ik hoef niemand te vertellen dat simpel schuiven met de grote boodschap niet altijd zo gemakkelijk gaat. Moet ik verder in detail treden? Ik laat het verder aan de eigen verbeelding over....

Erg vrolijk werden lief en ik in ieder geval niet van de leuke gewoontes van zoon 2.. We deden er ook alles aan om hem aan te leren wat hij moet doen met de aandrang van de grote boodschap.

Ik moet zeggen, het gaat redelijk goed de laatste tijd. Maar er zijn soms momenten dat ik het heel druk heb in huis en dat er ineens 100 dingen tegelijk lijken te gebeuren. Op die momenten kan mij de aandrang van zoon 2 even ontglippen....



Zoon 1 had een vriendje te spelen. Een jongetje uit zijn klas die hier voor het eerst kwam. Tot zo ver prima. Zijn moeder en zijn broertje kwamen hem rond 5 uur ophalen. Ik maakte nog even een praatje met zijn moeder. Tot de telefoon ging. Vriendje moest nog even naar het toilet. Ik handelde het telefoontje af met zoon 3 op mijn armen, die eigenlijk niet op mijn arm wilde zijn. Hij probeerde zich los te wurmen( om even de situatie zo duidelijk mogelijk weer te geven). Toen ik ophing rook ik een vreemd geurtje. Vriendje kwam van het toilet, dus ik nam aan dat het zijn geurtje was. “Mam het stinkt hier naar poep,”zei zoon 1. “Ach niemand ruikt naar roosjes,”zei ik en ik gaf een veel betekende blik naar de moeder van vriendje.
We bleven nog even kletsen. Maar nu concludeerde het broertje van vriendje dat het toch wel heel erg naar poep rook... Er bekroop mij een vreemd gevoel.....

vriendje, broertje en moeder vertrokken. Ik wilde met zoon 1 en 3 terug lopen naar de huiskamer. Maar toen ik langs de trap liep werd de poepgeur sterker... Op het zelfde moment zei zoon 1 dat hij dacht dat zoon 2 gepoept had. Razend snel zette ik zoon 3 in de box. Ik liet hem mopperend achter.
Ik rende naar boven toe!

En daar zat zoon 2... op zijn bed van top tot teen onder de poep....... Hij had het geprobeerd op te ruimen op zijn manier. Het was uitgesmeerd over de vloer en in zijn haar!!

“OMG” was het enige dat ik kon uitbrengen. Wat nu? Hoofd koel houden! Zoon 3 zat in de box. Weliswaar mopperend, maar hij kon daar in ieder geval nog wel eventjes zitten. Zoon 1 was ook naar beneden gegaan om hem te vergezellen. Zoon 2 moest schoon. Ik heb hem als eerste onder de douche gezet. Daarna begon aan het schoonmaken van zijn kamertje. Het viel me op dat er zo weinig echte poep was. Ik dacht dat hij alles wel uitgesmeerd zou hebben en dat ik dadelijk nog veel van zijn lijfje zou moeten afpoetsen. Maar goed zijn kamer werd schoon, maar het vreemde was dat ik de geur heel sterk bleef ruiken.

Toen ik zag dat er nog poep op de deurkruk zat, leek me dat de logische reden van de blijvende geur. Deurkruk was ook schoon en ik maakte mijn gang naar de badkamer. Toen ik op dat moment nog een spoor van poep ontdekte, voelde het alsof ik in een kaskraker van een horror film was beland. Stijf van zenuwen over het geen wat ik tegen zou komen ( alsof ik een bloedspoor volgde...) volgde ik het poepspoor. In mijn hoofd hoorde ik de muziek van de film Jawes.

Het spoor liep naar de kamer van zoon 3. Ook daar zat het aan de deurkruk. Mijn hand pakte het stukje deurkruk wat nog niet besmeurd was om deze naar beneden te duwen. Het Jawes muziekje ging harder en sneller in mijn hoofd. Even als mijn hartslag.

Toen ik de deur met een zwaai opende stokte mijn adem. De muziek had zijn climax bereikt en daarna..... doodse stilte. Enkele seconde stond ik aan de grond genageld.

Wat ik daar zag, had ik werkelijk nog nooit gezien... Opeens wist ik waarom er zo weinig poep in zijn eigen kamer lag...... De rest lag hier....... Het leek wel alsof hij dagen lang had gespaard om dit tafereel te creƫren.

Ik wist het niet meer. Ik hoorde zoon 3 luider mopperen. Zoon 1 kwam zeuren dat hij honger had ( want, oja, het eten stond ook nog op)

Ik belde in paniek de allerliefste man van de wereld op. Hij wist me iets te kalmeren. “Doe de deur van zoon 3 achter je dicht. Maak zoon 2 schoon en zorg voor het eten. De rest doe ik.”Waren zijn wijze woorden.
En zo geschiede het. Ik maakte zoon 2 schoon. Die overigens genoot van de extra douche...
Ik zorgde voor het eten. De liefste heeft de kamer van zoon 3 schoon geschrobd. En we konden daarna genieten van een rustige avond.

Het gekke is, het nadien nooit meer gebeurd is. Hij heeft nooit meer iets uitgesmeerd...

Blijkbaar houdt zoon 2 van een grand finale. Hij heeft zijn “poep periode”groots afgesloten. Hij doet al een aardig tijdje zijn grote en kleine boodschap op de wc

We hebben er in ieder geval weer een verhaal bij wat we nooit zullen vergeten.


Shit happens....




1 opmerking:

  1. Geweldige blog.
    Ik heb hem van begin tot eind gelezen met een grote smile op mijn gezicht en met het spanningsniveau van een thriller.

    Wat een "poepie" is het toch die zoon van jullie! (die andere 2 trouwens ook).

    BeantwoordenVerwijderen