vrijdag 11 november 2011

Sinterklaas zal nooit meer hetzelfde zijn.. Of toch wel??

Morgen is het zo ver! Dan komt ie weer. Mensen die mij kennen en mijn blogs gelezen hebben, weten dat ik een Fan van Sinterklaas ben. Of liever gezegd van het Sinterklaasfeest. De sfeer vind ik heerlijk.

Ik kan intens genieten van mijn kinderen die uit volle borst sinterklaas liedjes zingen. Of van zoon1 die al bij het zien van het eerste speelgoedboek is begonnen met zijn verlanglijstje.

Het vierde boek is inmiddels binnen. En dat is ook de hoeveelheid blaadjes die hij heeft gebruikt om zijn verlanglijstje te updaten. Hij heeft het oude papier gebruikt van de overjarige printer van opa.

Je weet wel waarvan de bladen aan elkaar zitten. Dus het is met recht een ver'lang'lijst geworden.

Maar ergens in de maand Mei kregen we vreselijk nieuws te horen. Bram 'him self 'zat in het Sinterklaas journaal. Hij nam afscheid. Bijna mijn hele leven was dit “mijn”Sint...... Het feest zou nooit meer hetzelfde zijn. Niemand kan namelijk tippen aan Bram....Ik zag Julian vertwijfelend kijken naar het beeld. Ik hoorde de gedachten in zijn hoofd als het ware. “Heeft Sint zijn baard afgeschoren? Waarom heeft hij zijn mijter niet op?”De verwarring was alom toen opeens de Sinterklaas in de uitzending kwam. “Hoe kan dat nou, is die man in de uitzending dan toch niet Sinterklaas? Of is de man die er uit ziet als Sinterklaas niet écht Sinterklaas. Het waren niet alleen gedachten van hem. zoon1 sprak zijn verwarring ook uit.

Dit is echt het einde dacht ik. Niet alleen 'mijn' Sinterklaas stopt er mee, maar ook zoon1 geloofd niet meer....... Aan de andere kant vond ik het ook wel mooi dat dit zo samen viel. Maar die gedachten had ik maar een klein ogenblik. Want ,oh ,wat vond ik het jammer dat Bram er mee stopte en dat zoon1 niet meer leek te geloven.

Zucht zucht zucht, het zou nooit meer hetzelfde zijn......
Met die gedachten brak het najaar voor mij aan.

Maar wat bleek...Zoon1 was zijn gelovigheid helemaal niet verloren!! Althans dat doet ie ons geloven... Bij het zien van de speelgoedboeken leek hij de uitzending in Mei helemaal vergeten te zijn. Vol passie schreef hij de ene wens naar de andere op. En al weken keek hij uit naar het Sinterklaas journaal. Mama eigenlijk ook wel, al was het alleen maar om te zien of “de nieuwe” misschien een klein beetje zou lijken op Bram......

Ik moet zeggen, hij heeft dezelfde witte baard... De mijter is wel veranderd net als de man er onder. Maar daar heeft zoon1 niks over gezegd.

Gisteren bleek dat er geen zwarte pieten op de boot zouden zitten. Zoon1 was er van de kaart van. Hoe moest dat nu? Geen sinterklaasfeest zonder pieten!

Kortom de spanning is nog precies hetzelfde als de jaren daar voor. De kinderen merken er niets van dat Bram met pensioen is. En daarom is het ook meer een probleem van de ouders dan van hen.

Het zal even wennen zijn voor mij. Maar gelukkig kunnen we dit jaar het Sint feest nog met 3 gelovige kindjes vieren(hoewel zoon3 er nog geen benul van heeft natuurlijk).

Volgend jaar zal zoon1 er vermoededelijk openlijk voor uit komen dat Sinterklaas niet bestaat. Maar gelukkig voor hem heeft hij nog 2 jongere broertjes en zullen we dit feest nog minimaal 7 jaar vieren zoals we dat nu doen!!

En wie weet wen ik in die 7 jaar ook nog wel aan Stefan, oftewel Kees van Flodder.

Morgen is het zover!!! Dan komt ie!!
En ik weet zeker dat onze kindjes wat in hun schoentjes krijgen
Daarin verschillen Bram en Stefan niet!


Missie volbracht

Vervolg van  "hij kom hij komt", een blog uit de oude doos van 2008



Het liep allemaal even anders dan ik gepland had. Als het aan mij had gelegen dan stond ik al om 10.00 uur bij die kade. Maar helaas. Mijn echtgenoot en zwager zijn wat dat betreft iets rationeler. "Dat kan je die kinderen toch niet aan doen om daar zo vroeg te staan!!" Tja daar zat wat in.....
Compromis dan maar, we zijn om 10.45 uur weggegaan.
Toen kwamen we bij de kade aan. Ik had wel gedacht dat het druk was, maar dat ik echt helemaal niks kon zien dan had ik niet verwacht.Ik vervloekte de lange papa's en mama's in mezelf. Het was uiteraard hun goed recht om daar bij hun kinderen te staan, maar IK kon niks zien!!
Hoe moest dat nou.
Ik moest en ik zou de sint zien!!!!:'(
We zijn de hele kade overgelopen, maar overal rijen dik mensen. Erik had inmiddels een aardig plekje bemachtigd en na een half uur met Julian op zijn schouders te hebben gestaan, wilde Julian plotseling niet meer kijken.:s
Mijn zus had een ander goed idee.We zouden verderop kunnen kijken en dan doorlopen naar de markt alwaar hij zijn route zou eindigen.

Ik had voor mezelf de plannen omgegooid. Wat nou boot zien aankomen? Dat kon je vergeten. Dan maar naar hem zwaaien als hij op het paard zit. Ik kan je vertellen, ruzies heb ik moeten trotseren. Ik heb nooit ruzie met Erik, maar nu hadden we toch echt een woordenwisseling. Erik ging voor de boot en mij kon het niet meer schelen als ik hem maar ergens kon zien!

Erik is met mijn moeder, Annemarie, Niels, Elisa en Thijn op de kade blijven staan en ik ben met mijn lieve schat Julian naar de markt gelopen.
En daar vonden we een schitterende plek! We konden Sinterklaas goed aanschouwen als hij langs kwam. Er zat wel water tussen, maar het uitzicht was geweldig! En bovendien stond er een groot scherm waarop we de intocht konden volgen.
Het werd drukker en drukker. Inmiddels had de rest van mijn familie mijn goede idee gevolgd en zijn ze bij mij komen staan. Thijn had de boot kunnen zien aankomen, als hij niet in slaap was gevallen op Erik zijn hoofd!!! Thijn lag nu lekker te slapen in de buggy. Ik hoorde mensen mopperen over mijn buggy. Ik kan het dan niet laten om daar dan weer op te reageren. "Ook kinderen in een buggy hebben recht om Sinterklaas te zien!!!"verkondigde ik:-$ . Gelukkig was hij inmiddels wel wakker geworden anders was mijn uitbarsting helemaal om te lachen geweest.

Maar eindelijk was hij daar!!! Ik zag hem de hoek om komen! Het kind in mij ontwaakte volledig nu! "SINTERKLAAS"gilde ik. Ik zwaaide zeer uitbundig naar hem. Ik deed niet onder voor de kinderen om mij heen. Tijdens het zwaaien besefte ik opeens dat het er wel heel stom uit moest zien hoe ik me daar zo liet gaan.... Langzaam liet ik mijn zwaaiende hand zakken. Ik pakte maar mijn fototoestel zoals de meeste moeders nu eenmaal doen in deze tijd en ik heb een paar leuke foto's genomen.

Zucht hij is er weer. Wat zou ik morgen in mijn schoen hebben.

Hij komt hij komt!

Een blog uit de oude doos van 2008



Hij komt!!! Hij komt echt!!! DE 'echte' Sinterklaas wel te verstaan. 27 jaar lang heb ik hier op gewacht!Eindelijk hebben al die briefjes in mijn schoen geholpen!
Eindelijk komt DE Sinterklaas in mijn stad aan.
Wat Sinterklaas alleen een beetje is ontgaan is dat ik inmiddels toch wel wat oud ben voor de Sint intocht. Ach ja, ik kan het de goede man ook niet kwalijk nemen. als je zo oud bent als hij dan kan ik me voorstellen dat je de jaren niet meer zo goed bij houdt.

Maar gelukkig heb ik een goed excuus om op de kade te staan. Ik heb namelijk 2 kinderen!!


Sinds ik het hoorde dat hij naar Almere kwam, kon ik mij er al ontzettend op verheugen. Ik had het al helemaal uitgedacht. We gaan er op de fiets naar toe. zonder buggy want dan is de kans wat groter dat je je wat soepeltjes naar voren kunt wurmen.

Ik heb de dagen afgeteld dat het Sinterklaas Journaal eindelijk begon. Het was dan ook dubbel zuur dat we er om half zeven achter kwamen dat we het Sinterklaas journaal vergeten waren te kijken....
Lang leve het internet, want een uur na de uitzending kon je het alweer terug zien!

Een kleine ramp lijkt zich te zijn voltrokken te hebben in Almere. Buiten het feit dat er zo'n 20 supermarkten zijn overvallen in Almere, is ook DE stoel van Sinterklaas ingestort omdat er één of andere rare piet op de stoel is geland met zijn parachute.

Julian kon zich vooral druk maken dat de pieten de pakjes van de boot willen afgooien zodat de boot sneller kan varen. Hij maakt zich zorgen want, zo zegt hij, het grote gele cadeautje zag hij zijn naam op staan. En dat cadeautje dreigt nu in het water te vallen. Hij had het er vanmorgen nog over.

Ik zelf heb echter een nog veel groter probleem... Julian wilt namelijk niet naar de intocht. Dat zei hij vorige week.
De paniek sloeg toe. Want zonder kind....geen intocht....
Ik kan natuurlijk alleen met Thijn gaan. Maar met twee kinderen is het toch nog gezelliger.

Ik heb mijn grootste wapen in de strijd gegooid. Ik heb verteld dat Ernst en Bobbie er ook zijn.....
Ik jok echt niet hoor. vorig jaar hadden ze ook een uitzending over de intocht. Ze waren er ook bij en hadden een on officiële uitzending van de intocht.

Hij was direct om. Voor Ernst en Bobbie trotseert hij de drukte en de spanningen.

Nu maar hopen dat ze er ook dit jaar weer zijn....:s

Rara wie zijn deze pieten bij baby Julian