Waarom gaan mensen op vakantie? Waarom hebben mensen het nodig om er “even uit” te zijn?
Bij ons begint de ellende meestal al bij het inpakken. We gaan in de regel naar oorden waar hetzelfde klimaat heerst als in Nederland. Lange en korte broeken moeten worden ingepakt dus. Tel daar bij op dat ik wat te kiezen wil hebben op de plaats van bestemming. Het kwam er op neer dat ik meestal de gehele inhoud van de kledingkasten van mijn kinderen mee nam. En voor mezelf nam ik een groot gedeelte van mijn garderobe mee. Als ik in mijn slanke periode zit valt het volume nog mee, maar helaas zit ik daar nu even niet in en is het volume groter. Om het volume netto het zelfde te houden moet ik dus minder kledingstukken voor mezelf inpakken. En nu we drie kinderen hebben, vind ik het ook overdreven om 3 gehele kledingkastinhouden mee te nemen. Ik moet dus vooraf kiezen wat iedereen draagt (voor iedereen, behalve voor lief, die regelt het zelf).
Ik moest zo selectief zijn omdat een derde kind niet alleen extra kleding mee neemt op vakantie, maar ook een heleboel andere dingen zoals een buggy en als het nog enigszins zou passen, z'n eigen matrasje.
De voorbereiding is me redelijk afgegaan. Ik heb me ingehouden met het inladen van kleding.
Trots stonden lief en ik naar onze auto te kijken die volgeladen was maar niet afgeladen. Best knap om met 2 volwassenen en 3 kinderen twee weken op vakantie te gaan en enkel de kofferbak als laadruimte te gebruiken.
Omdat ik lief er nog niet van heb weten te overtuigen om een tourcaravan aan te schaffen, gingen we op weg naar het vakantiehuisje in Duitsland.
Waarom willen mensen toch zo nodig naar het buitenland? Waarom krijgen mensen enkel en alleen een vakantiegevoel als ze met handen en voeten werk, gebroken Engels/Frans/Duits hun bestelling bij de plaatselijke kruidenier kunnen plaatsen? Wat is er mis met ons Hollands: “Mag ik een onsje ham alstublieft?”
Ik vind het zelf altijd leuk om mensen te kijken op vakantie (niet alleen op vakantie trouwens, maar dit ter zijde). Het is voor mij een sport geworden om te kijken of ik “de Nederlander” tussen de toeristen uit kan halen. Ik moet zeggen dat ik er aardig bedreven in raak.
De autorit is meestal nog wel grappig. Wij zijn gezegend met 3 jongens die autorijden geen probleem vinden. Al rijden we naar Portugal... no problem voor de Pottertjes. Onderweg zijn we reuze benieuwd naar het huisje of de caravan op de plaats van bestemming. Normaal gesproken huren we een caravan, maar nu met kleine Dinand leek het ons een stuk comfortabeler om een kinderhuisje te huren met alle gemakken van dien.
Mijn eerste indruk van het vakantiehuisje is meestal bepalend voor de eerste dagen van onze vakantie. Is het huisje netjes? Is het schoon of optisch schoon? Optisch schoon neem ik geen genoegen mee. Niet dat mijn eigen huis spik en span is. Maar ik vraag mij altijd af wat voor soort mensen er eerder in dit huisje hebben geleefd. Ik krijg die gedachten maar moeilijk uit mijn hoofd. En als het dan nog eens niet echt schoon is, blijven die gedachten me maar kwellen.
Het huisje wat we dit jaar gehuurd hadden, was optisch schoon.......
Ik ben met mijn eigen meegebrachte schoonmaakspullen het huisje nagelopen. Een babybox waar de voedselresten van de vorige baby (of misschien wel 3 baby's) nog inzaten, werd ik niet vrolijk van....
Gelukkig waren de bedden wel al opgemaakt. Dat was een luxe die we (door onze vroegboekkorting) er bij konden reserveren. Zo hoefde ik niet geconfronteerd te worden met het kale beddengoed (lees; wie heeft er in dit bed geslapen en wat hebben ze hier uitgevreten...)
Het feit dat er een vaatwasser aanwezig was, stelde mij gerust. Zo was ik niet afhankelijk van andersmans afwaskunst en hoefde dus niet alles eerst zelf nog af te wassen.
(wat denk je, heb ik een probleem? ;-) )
Aangekomen haalde we eerst alles uit de auto. Daar waren we zo mee klaar we hadden immers een bescheiden kofferbakinhoud. Maar we hadden de laatste tassen er nog niet uit of Julian vroeg al of we naar het zwembad gingen. Dit terwijl we strikte afspraken van te voren hadden gemaakt: Julian je hebt deze vakantie geen full entertaiment pakket er bij gereserveerd. Je moet jezelf ook kunnen vermaken! Meestal lukt het aardig als hij vriendjes heeft gevonden op de vakantieplek. Dan kan hij uren heerlijk spelen met zijn vriendjes of vriendinnetjes.
Ervaring leert dat je sneller vriendjes maakt op een camping dan op een bungalowpark. En wij staan dit jaar dus op een bungalowpark. Maar even zo goed zou later blijken dat Julian zich goed aan de afspraken kon houden. Hij was super lief en is de vakantie redelijk zonder gezeur verlopen.
“De avonden zijn voor ons” hadden lief en ik tegen elkaar gezegd. Thijn, je kan het hem niet kwalijk nemen hij hoort slecht, had verstaan: De avonden zijn voor ONS. Zo kwam het dus dat ik menig avond met mijn tablet op de rand van zijn bed zat. Lief had 4000 boeken op mijn tablet gezet. Reuze handig scheelt niet alleen ruimte in de kofferbak (vandaar dus de bescheiden kofferbak inhoud haha), maar je kunt ook nog eens in het donker lezen, in de tuin of... op de rand van het bed van je zoon.
Als je avond pas om half 11 begint, begint de nacht ook later. Maar dat geldt helaas niet voor de ochtenden, want Dinand sliep redelijk goed en zijn ochtenden begonnen dan ook op zijn normale tijd.
We hebben dit luxe vakantiepark mede gekozen vanwege de aquamundo. Een subtropisch zwemparadijs.
Maar goed voordat je in het subtropisch zwemparadijs bent.....
Stel je voor. 3 kinderen. Die van 7 jaar kan zich aardig goed redden.
Een downtje van 5 jaar die niet wil lopen en een baby van 10 maanden die alles wilt pakken en alles wil proeven..... Zwembandjes waren we zoals gewoonlijk weer vergeten. Die moesten we dus weer kopen. Die kunnen thuis mooi in de tas van de zwembandjes. We hebben pas tien paar dus een elfde kan er ook wel bij en niet te vergeten de babyzwemband, daar hebben we er nu ook drie van...
Maar goed ik dwaal af. Voordat we überhaupt in het water lagen hadden we al een activiteit op zich achter de rug pffff. Maar het was dan ook wel heel leuk in het water. Fijn dat Thijn zo goed kon luisteren in het zwembad. Daarin merkten we dat hij echt gegroeid was. Voorheen stoof hij van het ene bad naar het andere en wachten of luisteren was er niet bij. Niet bepaald handig als je nog twee andere kinderen om je heen hebt. Maar dat probleem hadden we niet meer. Het zwembad was een genot voor iedereen. Tot dat we weer de hele bende moesten gaan afdrogen etc......(hoewel Julian alles zelf al deed hoor)
En dan hebben we nog het Duitse brood. Ik weet niet of je wel eens Duitse boterhammen gegeten hebt. Het is heel stijf en gortdroog.
Nu hebben Thijn en Julian een bepaald verwachtingspatroon ontwikkeld als het gaat over broodmaaltijden op vakantie. We zijn heel vaak naar Frankrijk op vakantie geweest en kochten daar dan ook iedere ochtend vers stokbrood en croissants. Tja en dan kwamen papa en mama nu aan met die stijve Duitse boterhammen. Julian is demonstratief aan de crackers gegaan. Thijn is nog een graadje erger. Die at alleen de kipfilet van de boterham en dat was dat voor het ontbijt. We hebben hem later wel kunnen verleiden tot het eten van een yoghurtje en wat fruit.
Maar de natuur in Hoch Sauerland was adembenemend mooi. Als het droog was, gingen we wandelen en zo te midden van de natuur vergaten we even alle ergernissen van het huisje en het slechte weer, die toch wel tekenende voor deze vakantie.
Een leuke bijkomstigheid voor mij was dat al dat gewandel goed voor de lijn was, ik kreeg er wel alleen zo'n trek van......
De twee weken gingen maar langzaam voorbij. En ik begon erg naar huis te verlangen.
Wat is het heerlijk om thuis te komen.
Zo fijn om weer in je eigen huis te zijn, je eigen spullen, je eigen bed, je eigen douche. Heerlijk.
En dáarom is op vakantie gaan zo fijn, je waardeert je thuis weer. Dit besef kost je ieder jaar wel een aardig duitje, maar dan heb je ook wat.
Noot: Het moge duidelijk zijn dat het bovenstaande verhaal wat uitvergroot is. We hebben het ook best heel fijn gehad hoor. En volgend jaar gaan we gewoon weer op vakantie!
. Gelukkig was hij inmiddels wel wakker geworden anders was mijn uitbarsting helemaal om te lachen geweest. 
Ja... maar tegen welke prijs? Ik koop de aarbeien wel weer in de winkel voor 3 euro.....